Egidio Oude Groen over 3 jaar trainerschap bij HOSV

De kans die HOSV aan ras HOSV'er Egidio Oude Groen bood pakte de trainer in wording 3 jaar geleden met beide handen aan. 3 Jaar later durft hij te zeggen dat het een goede beslissing is geweest. Het gevoel na 3 jaren is wel dubbel, vertelt hij. We hebben hele mooie momenten gekend met de groep, maar daarnaast waren er ook de nodige frustraties. Het hoort allemaal bij het ontwikkelen van de nodige ervaring als clubtrainer.
"We begonnen met niets. Er waren niet genoeg voetballers zodat het eerste elftal werd opgeheven en ik dus trainer werd van HOSV 2. Eigenlijk was dat een heel leuk jaar om op te starten als trainer, waarin we kampioen werden en ik mijn trainersdiploma haalde. " vertelt Oude Groen. "In dat eerste jaar groeide de spelersgroep flink, zodat we het jaar daarop weer konden starten met een eerste team." Egidio, kortweg Eeg genoemd bij HOSV, heeft vooral plezier gehad door de spelers. Er was zelden gezeik, ook niet bij de wisselspelers en er waren steeds veel mensen op de training, ondanks het feit dat er wel eens vervelende beslissingen moesten worden genomen. Hij voelt zich tevens enorm gesteund door het bestuur en dan met name de gebroeders Scheltus, die hem de mogelijkheden hebben geboden om zo goed mogelijk te presteren door hem met raad en daad  bij te staan.
Kijkend naar de resultaten is Eeg minder tevreden. Terugvallen op het gegeven dat HOSV een kleine club is, vindt hij onzin. In de zesde klasse spelen veel kleine verenigingen en veel van deze zogenaamde kleine clubs eindigden boven HOSV. Als groep en als trainer hadden we er meer uit moeten halen,  zeker als je kijkt naar onze eerste 3 wedstrijden als HOSV 1, die we alle 3 hebben gewonnen. Het kon dus wel! We hebben hele goeie wedstrijden gespeeld, dit seizoen bijvoorbeeld tegen Jisp en DESS, maar ook hele slechte wedstrijden. Dat komt misschien doordat de beleving en de mentale hardheid niet goed genoeg is. Daarentegen willen de jongens wel heel graag winnen, maar helaas lukte dat te vaak niet. Toch vindt Egidio dat hij een goed team achterlaat, waarvan hij vindt dat er onder zijn leiding toch verschillende jongens betere voetballers zijn geworden. Dat hij niet het maximale uit de groep heeft kunnen halen heeft volgens de scheidende trainer ook te maken met de cultuur binnen HOSV waar het regelmatig iets te gezellig is, maar ook met spelers die nogal eens nauwelijks tot niet hadden geslapen voor de wedstrijd. Dit soort zaken heb je dan toch te weinig grip op. Het voordeel van die genoemde HOSV cultuur is wel dat er wel een hechte groep voetballers is ontstaan.
Egidio vindt zelf dat communiceren zijn sterkste punt is, wat een groot voordeel kan zijn. Er moesten toch zo af en toe zaken uitgelegd worden aan de groep die wel eens gevoelig lagen, zoals het opstellen van spelers die niet of nauwelijks trainden, maar door de trainer toch opgesteld werden omdat ze duidelijk beter waren dan de rest. Hij stelt wel dat voetbaltrainer wel een heel leuke job is, maar dat dit niet zonder een passie voor de sport kan. Want dat deze baan soms best frustrerend is blijft een feit. Ondanks enkele aanbiedingen van clubs uit de regio gaat hij nu een jaar niet trainen omdat het op het werk nogal hectisch is de laatste tijd, maar er zeker ambitie om door te gaan in de toekomst. Zijn voorkeur gaat dan uit naar vertegenwoordigende teams of naar hoog spelende A- of B-junioren.
Op de vraag wat hij zijn opvolger René Aaij wil meegeven zegt hij: “Durf fouten te maken als beginnend trainer.” De ene trainer gaat en de volgende komt. HOSV sluit 3 jaar van herstel af en gaat met de nieuwe trainer weer vooruit kijken.